ترمزهای دیسکی در انواع  مختلف دوچرخه‎ها با هر قیمت کاربرد دارد، ولی منحصرا در دوچرخه‌های کوهستان استفاده می‌شود. قدرت توقف و سرعت عالی دارد.  سرعت بالا و عملکرد خوب آن نسبت به ترمزهای سنتی قابل توجه می‌باشد. شما برای رفع سریع مشکلات رایج ترمزها باید از قطعات آن اطلاع داشته باشید. ترمزهای دیسکی دوچرخه و مایع آن در عملکرد و توقف دوچرخه تاثیر‎گذار است.

انواع ترمزهای دیسکی

دو نوع اصلی ترمز دیسک وجود دارد: مکانیکی (کابل فعال) و هیدرولیک

ترمزهای با کابل فعال، همانطور که از نامش مشخص است، اهرم‌هایی است که به کابل متصل می‌شوند و از این طریق ترمز فعال می‌شود. در نسخه هیدرولیکی آن کابل‌های مایع هیدرولیکی جایگزین می‌شود. هنگام ترمز کردن فشار مایع ایجاد می‌شود. با فشار مایع این فشار به پدال منتقل شده و باعث توقف می‌شود.

تعمیر خطی هیدرولیک

اگر ترمزهای دیسک دچار ناهمواری در سطح شوند و یا مدت زمان استفاده از آنها طولانی شود احتمالا به علت حباب در خط کابلی یا سیال آلوده است.
اصطلاح Beelding یک خط ترمز است، در این حالت باید مایع هیدرولیکی قدیمی شسته و خارج شود و مایع جدید را جایگزین کنید.
این کار توسط یک تعمیرکار ماهر انجام شود که بهتر است به تعمیرگاه‌ها مراجعه کنید تا با استفاده از دستگاه دیسک ترش مشکل را بر طرف کند.
مایع ترمز باید مناسب و استاندارد باشد تا در برابر دما و حرارت مقاومت داشته باشد. تعویض مایع هیدرولیکی هر شش ماه یک بار توصیه می‌شود. در زمان تغییر رنگ مایع باید جهت تعویض آن اقدام کرد.

کولرهای دیسک ترمز

اهرم‌های ترمز توسط خطوط ترمز به چرخ‌ها وصل هستند. این اتصال در هر دو طرف جلو و عقب می‌باشد. پیستون‌هایی مخالف در هر طرف سطح فلزی چرخ وجود دارد. فشار از خط ترمز، این پیستون‌ها را درگیر می‌کند که باعث تماس پیدا کردن لنت ترمز با دیسک می‌شود و اصطکاک حاصل باعث توقف دو چرخ می‌شود.

تعمیر دیسک ترمز

روتور (گلگیر) چرخ باید به صورت آزاد چرخش داشته باشد. کالیپر ترمز در قسمت بالای روتور قرار دارد، برای رفع این مشکل با خم کردن دو پیچ متصل به کالیپر در چارچوب و تنظیم آن انجام می‌شود.
باید از حرکت آزادانه روتورها مطمئن شد. روتورها با اندازه ۱۴۰ میلی‎متر قطر برای کاربردهای جاده‎ای به کار می‌روند. روتورهای بزرگتر سنگین هستند.
اگر نشانه‌هایی از آسیب‌های فیزیکی مانند خم شدن وجود دارد که نمی‌توان آن را صاف کرد باید روتور شما تعویض شود.
لنت‌های ترمز برای خنک کردن روتورها در سرعت بالا طراحی شده‎اند. کار اصلی آن‌ها علاوه‎بر توقف دوچرخه، کنترل حرارت در زمان اصطکاک نیز می‌باشد.

دو نوع اصلی لنت ترمز وجود دارد:

۱. لنت ترمزهای رزین (آلی) که از مواد آلی مثل شیشه، لاستیک و پیوندهای فیبری همراه با رزین تشکیل شده است.

۲. پد ترمز پخته شده (فلزی) که از دانه‌های فلزی ساخته شده که با فشار بالا به هم مرتبط می‌باشند. پدهای رزین آرام‌تر و حساس‌تر هستند.
مدیریت حرات بهتری دارند. اما در حرارت ممکن است به تدریج از بین بردند. در شرایط گل آلود، پدهای پلاستیکی برای سوارکارانی با دوچرخه سواری شیب‌دار و ناهموار انتخاب می‌شوند.

به علت مدیریت حرارت، این نوع پدها در شرایط مرطوب استفاده می‌شوند. وقتی همه قسمت‌های ترمز را چک کردید ولی هنوز صدای جیغ مانندی هنگام ترمز شنیده می‌شود سطح ترمز (لنت یا روتور) آلوده است و باید تمیز شود. سیستم ترمز مهم‎ترین قسمت خودرو و دوچرخه است، از این رو در صورت مشاهده‎ی هرگونه مشکل باید وسیله نقیله را به تعمیرگاه برد تا با استفاده از دستگاه دیسک ترش درجا، دستگاه دیسک تراش و … مشکل برطرف شود.

چرخ را جدا کنید و از الکل ایزوپروپیل که روی یک پارچه تمیز ریخته اید استفاده کنید. دستکش لاتکس حتما داشته باشید. قبل از نصب مجدد از خشک شدن لنت اطمینان حاصل کنید.

تعویض پدها

توصیه می‌شود تعویض پدها زمانی انجام گیرد که ضخامت آن‌ها به کمتر از ۳ میلی‎متر رسیده باشد، یعنی کمتر از نصف ضخامت اولیه. با تعویض پد، روتورهای خود را هم تعویض کنید. چرا که یک روتور قدیمی کارایی مطلوب را با یک نوع پد جدید نخواهد داشت.

مایع ترمز

مایع ترمز با کیفیت بالا برای عملکرد ایمن و مناسب سیستم ترمز ضروری می‌باشد. همیشه باید بالاترین کیفیت مایع ترمز را خریداری کنید. اگر مایع ترمز آلوده شود سیستم را تخلیه کنید.
سپس سیلندر اصلی را با مایع جدید پر کنید. هرگز مایع ترمز را مجددا استفاده نکنید. مایع ترمز وقتی از سیستم خارج شد، دور ریخته شود. ترمزهای ابتدا با استفاده از ترمزهای مکانیکی عمل می‌کردند.

ساده و آسان بود. سیستم تا زمانی که سرعت وسیله نقلیه به ۱۰ مایل در ساعت می‌رسید به راحتی کار می‌کرد. اینجا بود که ایده سیستم هیدرولیکی فعال شد. تولید کنندگان خودرو نیاز به یک مایع مقاوم داشتند که در برابر حرارت بالا، نقطه انجماد کم و خوردگی مقاومت لازم را داشته باشند، تقریبا تمام وسایل نقلیه جاده‌ای امروز از مایع ترمز استاندارد استفاده می‌کنند.
اگر مایعات ترمز استاندارد نباشند ممکن است به مهر و موم لاستیکی صدمه بزنند. توانایی عالی این مایع مقاومت در برابر گرماست.

مایع ترمز یک مایع مخصوص است و هرگز نباید با هیچ نوع مایع مانند روغن معدنی مخلوط شود. مایع ترمز دارای توانایی جذب رطوبت از هواست، بنابراین به سادگی در طول زمان کاهش پیدا می‌کند.
در طول زمان و با باز بودن سیستم مایع ترمز مقدار کمی از رطوبت را جذب می‌کند و در نتیجه باعث کاهش اثر آن می‎شود. مایع ترمز آلوده به رطوبت، باعث ایجاد زنگ‎زدگی در سیستم می‌شود. همچنین توانایی آن برای مقاومت در برابر حرارت کم می‌شود. به همین دلیل بسیاری از تولیدکنندگان و متخصصان توصیه می‌کنند که سیستم مایع ترمز هر ۲ سال یک بار شستشو داده شده و دوباره پر شود. خصوصا در خودروهای با سیستم ABS.

مایع ترمز باید نو بوده و در ظرف مهر و موم شده نگهداری شود، برای عملکرد ترمز این مایع حیاتی است. حتما از کتابچه راهنمای خودروی خود استفاده کنید. مایع ترمز از زباله‌های خطرناک محسوب می‌شود و باید به طرز صحیحی رفع شود.
بعضی از ایستگاه‌های خدماتی و فروشگاه قطعات خودرو این مایعات را به عنوان بازیافت می‌پذیرد.